Deze blogpost gaat helaas niet over de gayversie van Temptation Island. Deze blogpost gaat over een disaster stapavond. Een paar weken geleden ging ik samen met een maat stappen. Om de avond te beginnen spraken wij af bij hem thuis. We hadden goede gesprekken, keken Youtube video’s via de televisie en dronken biertjes voordat we naar de stad gingen. We hadden zin om te drinken en te dansen. Totdat er ineens roet in het eten werd gestrooid. Waarbij ik misschien zelf begon met strooien.
9 uur
De start van de avond was zoals altijd gezellig. We hadden het vooral over onze hoogte- en dieptepunten van die week. Daarnaast bespraken we (zoals iedere gay wel doet met vrienden) Grindr-profielen, Instagram hotties en Instagram fails. We lachten, dronken biertjes en keken een aflevering van Rupaul’s Drag Race. It was all fun and games. Toen de klok half 1 sloeg, wilden we richting de stad gaan.
Overigens vind ik het echt absurd waarom iedereen altijd zo laat komt. Het zou ontzettend chill zijn als het uitgaan wat eerder begon, zodat ik om 1 uur weer naar huis kan gaan om daarna te genieten van de volgende weekenddag. Maar dat terzijde. Olivier (dat is overigens niet zijn echte naam) en ik verlieten zijn appartementencomplex.
Half 1
De in- en uitgang van het gebouw heeft een plafond die felle lampen op je richt. Naast de ingang van het gebouw staan twee muren die volledig bestaan uit glas. Deze ramen maken deel uit van andere appartementen. Dit is informatie die later in dit verhaal van pas komt.
We liepen naar buiten en stonden op een rustige plek. Ik had al een aantal biertjes op en zag ineens een verlaten sporttas staan. Een zwarte tas met daarop een onbekende merknaam in witte letters. In mijn aangeschoten bui zette ik een stap richting de tas.
‘We moeten kijken wat erin zit’, zei ik tegen Olivier terwijl ik keek of de kust veilig was.
Aangezien ik aangeschoten was, keek ik snel. Er stonden verlaten auto’s tegenover, verder was niemand te zien.
‘Nee’, zei hij verstandig. ‘We moeten gaan.’
Where is the fun in that? Aangeschoten-ik negeerde dit verstandige plan. Ik heb een blog dat Homo’s met Ballen heet dus ik kon best even in die tas kijken.
2 minuten later
Het ging allemaal best snel. Ik zat inmiddels gehurkt bij de sporttas die niet dichtgeritst was. Ik had overigens geen intentie om iets te jatten. Na het checken van de tas, wilde ik gewoon gaan stappen. Om dan iets te pakken wat ik dan terug naar binnen moest brengen was een no-go. Ook wilde ik het niet meenemen naar de stad want dat zou niet erg slim zijn. In de tas zat een jasje met een legerprint en een grijze denim broek. Er zat ook iets opvallends in: een Cosmopolitan goodiebox. Ik had nog nooit zo’n goodiebox gezien en wilde weten wat erin zat.
Totdat ik iemand keihard ‘DIEFSTAL!’ hoorde roepen. Ik schrok op. Ik keek de sporttaseigenaar blijkbaar recht in zijn ogen aan.
Als sporttaseigenaar kun je twee doen in zo’n situatie:
– Rustig blijven en vragen wat ik aan het doen ben
– Op de dief afrennen en aanvallend overkomen.
De eigenaar koos het laatste en rende recht op mij af.
Ik herkende hem meteen van een televisieprogramma en wist dat het een agressieve kerel was. Ik zette het dus ook op een rennen maar wel recht op hem af. Ik zat namelijk in een hoek.
Doordat ik zijn kant op rende, stopte hij en bleef hij even staan. Op dat moment glipte ik langs hem heen. Hij riep nog steeds het woord ‘diefstal’ en ik riep dat ik onschuldig was. Niet veel later had hij mijn jasje vast en trok hij daaraan. Hij werkte mij vervolgens hardhandig op de grond.
Hart in actie
Mijn maat zag dit voor zijn ogen gebeuren en kon zijn ogen niet geloven. Hij schoot mij te hulp en wist de realityster af te leiden. Alleen probeerde hij nu Olivier op de grond te werken. Gelukkig mislukte dit en had hij alleen zijn polsen vast waardoor het leek alsof ze wilden beginnen met ballroom dansen. Alleen dan heel ver van elkaar vandaan.
Op dat moment ging een raam open van één van die appartementen naast de ingang.
‘Ga ergens anders staan schreeuwen, gek!’ riep de bewoner.
De sporttaseigenaar was net een kleuter in een snoepwinkel op dat moment. Je liet een nieuw snoepje zien en het oude snoepje is niet meer goed genoeg. De sporttaseigenaar liet mijn maat los en begon terug te schreeuwen.
‘Je loopt al een half uur te schreeuwen. Oprotten!’ riep de bewoner terug.
Tijd om te verdwijnen
Terwijl de sporttaseigenaar met zijn rug naar ons toestond, riep ik Olivier. Dit was het perfecte moment om als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Mijn maat bleef staan wat ik op dat moment niet begreep. Later bleek dat hij luisterde naar het gebekvecht van de twee.
Ik riep hem opnieuw en dit keer luisterde hij wel. We liepen weg van het drama dat zich zojuist had afgespeeld. We keken om en we zagen dat het raam dicht ging. De sporttaseigenaar liep dezelfde kant op. We liepen rustig door en zagen hem de tas in zijn auto leggen.
Olivier pakte zijn telefoon en belde de politie. We liepen verder langs een grasveld en besloten even te kijken waar de agressieve realityster nu was.
De aftermath
Hij bleef daar in de buurt!? Hij was achter een mobiele toiletwagen gaan staan. Hij bleef daar een beetje rondlopen zonder doel. Of was hij aan het wachten op een volgend slachtoffer?
Het was ook vreemd dat de buurman riep dat hij al een half uur lang herrie aan het maken was. Wat deed hij dan voordat ik in zijn tas keek? Was de sporttas daar expres neergelegd? En hoelang bleef hij daar nog wachten?
Terwijl we zijn gedrag bestudeerden, kregen we de politie aan de lijn. We vertelden waar we waren en wat er was gebeurd. Het kostte de politievrouw veel tijd om erachter te komen waar we waren. Daarna zijn we alsnog gaan stappen en hebben we de stressvolle situatie van ons afgeschut met onze dancemoves.
Ik had alleen een schram aan mijn elleboog aan over gehouden.
Homo's met Ballen 